Verslag aan kiezer

Verslag aan kiezer

Functioneringsgesprek op verjaardagen

De maatschappij en de politiek lijken soms mijlen ver uit elkaar te liggen. Met onbegrijpelijke discussies die regelmatig niet te volgen zijn lijkt het dan ook bijna alsof politici niet in de “gewone wereld” staan. Maar wat blijkt, politici zijn net mensen en de politiek is soms net die “gewone wereld”…

“Niet in slaap vallen, niet in slaap vallen”, ik probeer mezelf wakker te houden en te luisteren naar degene aan het woord. Eindeloze opsommingen van moeilijke woorden en termen vliegen je om de oren. Ik heb de stukken toch goed gelezen, maar waar heeft hij het nu over? Ik kijk op de klok, is het echt al half twaalf? Waar halen ze allemaal de energie vandaan om alsmaar scherp te blijven en de discussie te blijven voeren?

Het is een fragment uit het leven van een beginnend raadslid, nu alweer bijna 9 jaar geleden. Maar ik moet zeggen dat het eigenlijk nog steeds voorkomt, alleen nu weet ik precies waar het over zou moeten gaan en heeft degene aan woord het toch echt bij het verkeerde eind. Of toch niet?

Ook ik heb wel eens een vlammend betoog gehouden om net even over twaalven ‘s nachts, in de tijd dat de raadsvergadering alleen maar werden uitgezonden op RTV, geen terugkijk mogelijkheid. Dus voor wie stond ik daar zo vurig te betogen? Wie keek er nog op dit late uur? Mijn trouwe kijker thuis was inmiddels al lang naar bed..

En dat is in het dagelijks leven natuurlijk niet anders, want wie heeft er op een verjaardag niet een discussie gehad over een onderwerp waarvan hij zeker weet dat hij het juist heeft. Maar dan is er toch weer zo’n jonge snotneus die op internet een onderzoekje heeft gelezen en daar een uitgesproken mening over heeft.Functioneringsgesprek raw


Verjaardagen zijn sowieso voor raadsleden een raadsvergadering op locatie. Een Spaanse inquisitie door je vrienden en familie. Een openbaar functioneringsgesprek met de buurt.

Daar tref je de amateur raadsleden onder het gewone volk, die jou wel even gaan vertellen hoe het zou moeten en dat je het even maar moet gaan regelen bij de burgemeester. Net als of hij het voor het zeggen heeft…

Net als de buurman die voor de woningbouwvereniging werkt geen huis voor je kan regelen, simpel omdat hij dat niet alleen beslist, is een raadslid ook afhankelijk van een meerderheid van de raad. En bovenal is de burgemeester niet de baas van de gemeente, dat mocht hij willen…

Het is een spel van discussiëren en debatteren, het enige verschil met de gewone wereld is dat je daar wel mensen kan overtuigen en van mening kan laten veranderen. Dat heb ik in de raadszaal nog maar weinig zien gebeuren.

Wachten, wachten en nog eens wachten

De maatschappij en de politiek lijken soms mijlen ver uit elkaar te liggen. Met onbegrijpelijke discussies die regelmatig niet te volgen zijn lijkt het dan ook bijna alsof politici niet in de “gewone wereld” staan. Maar wat blijkt, politici zijn net mensen en de politiek is soms net die “gewone wereld”…

Jaja, tùùrlijk, hoor ik jullie denken. Ik moet eerlijk bekennen dat het mij ook verbaasde, hoeveel gelijkenissen de politiek eigenlijk kent met de “gewone wereld”. Om te beginnen val ik onder een groep mensen die stempels kent als oud, stijf en vermoeiend. De cliché reumapatiënt, heerlijk in een hokje geplaatst. Nog steeds kijken mensen mij regelmatig vragend aan.. “Jij? Maar je bent nog zo jong!”. Nu wil het toeval dat de cliché politicus exact dezelfde stempels kent. En ook hier kijken mensen mij regelmatig vragend aan.. “Jij? Maar je bent nog zo jong!”. Net de gewone wereld.

In Katwijk mogen wij ons overigens prijzen met een hoog percentage raadsleden onder de veertig. Een relatief jonge raad dus. Ook lopen we niet allemaal stijfjes in een pak, praat niet iedereen onvermoeibaar met een iejoor-stem (die ezel uit winnie de poeh) en probeert het grootste deel van de raadsleden ook écht de verbinding met de maatschappij te zoeken.

“Verbinding zoeken” is trouwens typisch iets wat thuis hoort in mijn allergiezone, jeukwoorden top 10 of bullshit bingo. Net als in je kracht staan, de cliënt centraal of het stipje op de horizon. Want wat is dat dan? Hoe kan je in je kracht staan? Wat is centraal? En hoe oneindig is in vredesnaam jouw horizon eer dat we éindelijk eens bij dat stipje aankomen? Prachtige containerbegrippen waar menig politicus zo een handje van uit zijn mouw schut. Stiekem doen we er bijna allemaal aan mee.. sla maar eens een tijdschrift open, kijk naar social influencers of luister op kantoor eens om je heen. Opeens gaan we massaal voor goud (lijfspreuk van een bekende fitnessgoeroe), zetten we onszelf allemaal centraal en roepen we vreemde betekenisloze woorden als HUTS.. want ja Ronnie Flex zegt dat ook. Politiek is soms dus net de gewone wereld.

wachten

Al laatst is er nog een wonderbaarlijke overeenkomst die ik heb ontdekt. Doe eens boodschappen op zaterdag, ga naar het ziekenhuis of reis met de NS.. de overeenkomst voel je vast al aankomen. Het codewoord is WACHTEN. In de politiek blijkt dit niet anders, net de gewone wereld! Het principe vierde wachtende in de rij kassa, erbij geldt helaas alleen bij jumbo. De processen duren vaak lang, héél lang.. maar uiteindelijk hopen veel politici na het lange wachten op een goed resultaat en een mooier Katwijk. Net zoals de caissière ook bij tien wachtende uiteindelijk altijd wel je boodschapjes scant, de dokter na een volle wachtkamer toch nog naar je amandelen kijkt & de trein rechts of linksom jou altijd op bestemming brengt. De politiek is soms net de gewone wereld.

Gemeenteraad stelt raads coach aan

minion megafoonNa het overweldigende succes van de fietscoach, heeft de gemeenteraad van Katwijk besloten ook een coach in te zetten voor het raadswerk. De coach gaat de verschillende fracties aan de hand meenemen om beter hun raadswerk te doen.

De coach heeft er heel veel zin in, maar heeft wel twijfels bij sommige partijen of deze wel bereid zijn om te leren zich te verbeteren. Er zijn een aantal partijen waarbij de verandering makkelijk zal verlopen, zoals bijvoorbeeld D66; Een bezoek aan een kolencentrale en een workshop “met hetzelfde gemak kwak je alles in één bak”, moet de partij wat minder duurzaam maken.

Ook de PvdA is, volgens de coach, een makkelijke klant. De fractie gaat undercover als mystery-guest, om zoveel mogelijk verenigingen een boete te laten betalen voor het overschrijden van de wet op de alcoholleeftijd. De heer Van Tuijl kijkt hier stiekem toch wel naar uit.

Met een kettingzaag in de hand wordt GemeenteBelangen op pad gestuurd om in een afgezet natuurgebied zoveel mogelijk bomen te kappen. Er is wel slachtofferhulp ingeschakeld om na afloop de fractieleden bij te staan.

Er zijn ook moeilijkere partijen in de raad, zoals het CDA, die zal een weerbaarheidscursus krijgen om tegen de voorstellen van het college te stemmen. Hierbij wordt natuurlijk gretig gebruik gemaakt van de aanwezig kennis binnen de raad; de fractie van Hart voor Katwijk is een expert in het tegenstemmen. Deze laatste partij was zelf stomverbaasd dat ze door gewoon eerder hun hand op te steken in de raad, je ook vóór een voorstel kan stemmen. Maar de grootste openbaring kwam dat door te praten met andere partijen je tot een meerderheid in de raad komt.

De fractie van KiesKatwijk, met name de heer Haasnoot, kreeg een cursus steno aangeboden om zijn betoog binnen de 2 minuten te houden. Onder het motto “Less is more”  Dit wierp snel zijn vruchten af, want Jaap kwam er snel achter dat de andere raadsleden hem ineens wel begrepen nu hij kort en bondig was.

De fractie van de VVD werd door het spel monopolie uitgedaagd om veel geld uit te geven, om zo van hun Dagobert imago af te komen. Er werd halverwege het spel extra geld bijgedrukt om aan het uitgavenpatroon te kunnen blijven voldoen

Een eigen mening vormen was de inzet bij De Lokalen, want persberichten van de gemeente kopiëren is geen politiek voeren. Dit bleek zeer lastig te zijn, want de kopie-cultuur zit heel diep bij deze groep. De raads coach moet toch constateren dat dit niet veranderd kan worden.

Maar nog erger was de besluiteloosheid van de CU, die maar geen mening kan vormen over oa. de bieb. Ook daar zit de coach met de handen in het haar, want de fractie had elke keer nieuwe vragen waarom ze moesten meewerken.

Bij sommige partijen was iets meer tact nodig en rekening worden gehouden met de levensovertuiging. De fractie van SGP kreeg op maandag een vlog te zien over vrolijke burgers uit Katwijk die op zondag in Noordwijk en Leiden aan het winkelen zijn. Het bedrag dat zou kunnen komen uit betaald parkeren op zondag deed toch wel de wenkbrauwen fronsen..

De raads coach is uiteindelijk positief gestemd en heeft vertrouwen in de aankomende verkiezingen in maart 2018.

.

 

 

 

 

 

 

Het zandweggetje door Kattuk Binnen

ZandwegIngeklemd tussen Noordwijk en Wassenaar, ligt  aan de Noordzee een pittoresk dorpje genaamd Katwijk. Waar de grote steden van Amsterdam, Rotterdam en Utrecht langzaam tegen elkaar groeien, weet dit gehucht zijn dorps karakter te bewaren.

Dit blijkt al bij het binnenrijden van het dorp. De molen uit 1740 siert de poort naar een ver verleden, de weg knikt naar links en we bevinden ons op een van de oude zandweggetjes. De Voorstraat, voorheen ook beter bekend als de Rijnstraat, verbindt het achterland met de kust.

Aan beide zijden van de weg staan grote bomen, die hoog boven de gebouwen uitsteken. Grote oude rederswoningen beheersen het straatbeeld. Het lijkt wel of hier de tijd heeft stil gestaan. Kinderen spelen tussen het groen en waar karren nog getrokken door paarden en honden langzaam over de weg bewegen.

Het lijkt wel een sprookje zo mooi is deze weg….

En dat is het ook!!

In werkelijkheid is de Rijnstraat is een zeer drukke doorgaande weg waar veel auto’s veel herrie maken en veel te snel rijden. De wijk van Kattuk Binnen mag dan wel een dorps karakter hebben, de weg lijkt meer op een snelweg dan een dorpsweg. Het is dan ook al lang een doorn in het oog van de bewoners geweest. Zo lang als ze zich kunnen herinneren zou de weg worden heringericht tot een wat rustigere 30 km/h weg.

Nu lijkt het er op dat de herinrichting van de straat alsnog een sprookje wordt…

Een sprookje eindigt altijd “En ze leefden nog lang en gelukkig”, maar de Kattuk Binders hebben sterk het vermoeden dat dit sprookje juist slecht gaat aflopen…